Recht van de TGV uit Parijs stond Olympisch kampioen polsstokspringen Renaud Lavillenie de pers te woord. Hij had een duidelijke boodschap. “Eerst en vooral wil ik de wedstrijd winnen. Dat is me nog nooit gelukt in Brussel. Daarnaast heb ik Wilfried een meeting record beloofd.”
“Sergej Bubka is de houder van het Memorial record. Ergens in de jaren negentig heeft hij 5m95 gesprongen,” vulde Wilfried Meert aan. “Bubka is in het Koning Boudewijnstadion twee keer over 5m95 gegaan. In 1994 en 1997 om precies te zijn. Voor mijn vertrek naar hier heb ik het nog gecontroleerd,” toonde Lavillenie zijn gretigheid voor de meeting van morgenavond.
“Natuurlijk is de ontgoocheling van het WK in Moskou nog niet verteerd. Een wereldtitel is het enige dat op mijn erelijst ontbreekt. Dan kan je je niet tevreden stellen met zilver. Al speelden de omstandigheden tegen. Mijn aanloop moest ik starten in baan drie terwijl de 400 meter lopers zich klaar maakten voor hun wedstrijd. Nooit vond ik het ideale moment voor mijn sprongen. Winnaar Raphael Holzdeppe die minder pogingen nodig had om over 5m89 te gaan had die hinder niet”.
“Dit seizoen is gewoon een rotjaar. Steeds moest ik tegen de regels en de omstandigheden vechten. Nooit lag de oorzaak van het falen bij mezelf. Eerst was er die historie met de lat.” Tijdens de Europese indoorkampioenschappen ging Lavillenie bij zijn derde poging over 6m07. Nadat hij al uitzinnig aan een vreugdedans begonnen was, toonde de jury alsnog de rode vlag voor een ongeldige poging omdat de lat op de staanders te fel verschoven zou zijn. Zelfs na uren bakkeleien werd die beslissing niet terug gedraaid.
“In Brussel wil ik het polsstok seizoen alsnog in schoonheid afsluiten. Daarna is er nog een demonstratie op de Grote Markt van Rijsel en natuurlijk de tienkamp van Talence. Aan de Décastar start ik met dubbele ambitie. Enerzijds om eens iets anders te doen maar vooral om het wereldrecord polsstokspringen in een tienkamp te verbeteren.” “Dat zal geen makkie worden. Tim Lobinger is recordhouder met 5m76. Het polsstokspringen is de zevende discipline van de tienkamp en dan zit je al een beetje op je tandvlees. Bovendien moet ik meer dan 7.000 punten totaliseren om het record erkend te krijgen, moest ik over 5m77 gaan.”
“Specifiek heb ik niet getraind voor die tienkamp. Enkel heb ik op het einde van een normale training wat aan mijn werpnummers en –techniek geschaafd. Polsstokspringers zijn sowieso veelzijdige atleten. Horden nemen hoort al jaren tot de vaste trainingsroutine. Enkel de 400 meter schrikt me af, nog meer dan de afsluitende 1.500 meter. 400 meter is sterven terwijl je voor de 1.500 meter al weet waar je aan toe bent. Maar zoals gezegd eerst de Memorial morgenavond. Die is toch veel belangrijker om het seizoen met een goed gevoel af te sluiten. Lille en Talence blijven ontspanning. Vlak daarna las ik een korte pauze in om hyper gemotiveerd aan de training voor het indoorseizoen aan te vatten.”