Dit bericht schokte op 29 december 1976 de Belgische sportwereld: "Dames en heren, we vragen uw aandacht voor een extra nieuwsuitzending. De jonge atleet Ivo Van Damme is vanmorgen nabij de Zuid-Franse stad Orange omgekomen bij een verkeersongeval. Ivo Van Damme was 22 jaar. Tijdens de Olympische Spelen van Montreal won hij twee zilveren medailles, op de 800 en op de 1500 meter. Enkele dagen geleden nog werd hij onderscheiden met de Nationale Trofee voor Sportverdienste."
MOENS: "IK DENK DAT HIJ EEN VOORGEVOEL HAD"
Roger Moens won zilver op de Olympische Spelen van Rome in 1960 en zag in Ivo Van Damme zijn opvolger. Hij was als een tweede vader voor hem. "Ivo was in zijn jeugdjaren een voetballer, bij Racing White. Toen hij 17-18 jaar was, is hij intensief met atletiek begonnen. Ivo was heel groot (1m91), de ideale gestalte. Hij was vrij snel over de 400 meter, liep die in minder dan 47 seconden. Dat alles maakte van hem het ideale type voor een 800 meter-loper."
"Toen ik op 29 december 1976 's avonds thuis kwam, vond ik in mijn brievenbus een postkaart die Ivo op 22 december in Marseille geschreven had. De kaart was gepost op 23 december, maar met de feestdagen was ze lang onderweg geweest. Er stond op: 'Beste groeten en prettige feestdagen. Tot in 1977...?' Met een vraagteken achter dus. Dat is absoluut Van Damme niet. Van Damme is een optimist. Ik begrijp 40 jaar later nog altijd niet hoe hij dat heeft geschreven. Ik denk dat hij een voorgevoel had. Het kan bijna niet anders", aldus een erg geëmotioneerde Moens.
MEERT: "EEN NIET-BELGISCHE PERSOONLIJKHEID"
Wilfried Meert was destijds atletiekjournalist en stond mee aan de wieg van de Memorial, de jaarlijkse atletiekmeeting ter nagedachtenis van Ivo op de Heizel in Brussel. Op 9 september 2016 vond de 40ste editie van de AG Insurance Memorial Van Damme plaats. De meeting is uitgegroeid tot de grootste atletiekmeeting ter wereld. Meert is al 40 jaar lang de meetingdirecteur en bewondert de geweldige persoonlijkheid die Ivo Van Damme was.
"Hij had een bijna niet-Belgische persoonlijkheid. Hier in België zijn wij graag de underdog, maar hij was net het omgekeerde. Hij had heel veel zelfvertrouwen, sommigen vonden dat arrogantie. Nee, hij wàs nu eenmaal zo. Hij stelde zich doelen: 'Ik wil naar de Olympische Spelen gaan en ik wil daar in de finale zijn. Ik ga daar niet naartoe als toerist. En in de finale is alles mogelijk.' Zo sprak hij. Bij een aantal mensen kwam dat niet goed over omdat men die manier van praten niet gewoon is van Belgische sporters."
COE: "ONDER DE INDRUK VAN DIE JONGE BELG"
Sebastian Coe won goud op de Olympische Spelen van 1980 en 1984 en is nu voorzitter van de IAAF. "Jammer genoeg heb ik Ivo niet persoonlijk gekend. Hij was twee jaar ouder dan ik en voor zover ik me kan herinneren hebben we nooit tegen elkaar gelopen. Maar ik volgde zijn carrière met argusogen. Als 20-jarige snaak besefte ik in 1976 dat ik het misschien zou kunnen gaan maken als internationaal atleet en dus zat ik tijdens de Olympische Spelen van Montreal aan het tv-scherm gekluisterd toen Ivo zilver won op de 800 en de 1500 meter."
"Ik was onder de indruk van die jonge Belg. Mijn grote uitdager in het Verenigd Koninkrijk was Steve Ovett en Ivo had hem comfortabel verslagen in Montreal. Als Ivo was blijven leven, zou hij zonder twijfel één van mijn grootste concurrenten geweest zijn. Misschien wel zwaarder dan Steve Ovett. Het zou een heel grote uitdaging geweest zijn en het zou mooie spannende duels opgeleverd hebben, maar het heeft niet mogen zijn."
VERBEECK: "IVO WAS MIJN HELD"
Bob Verbeeck was in de jaren '80 één van 's lands beste halvefondlopers. "De dood van Ivo was voor mij een enorme klap. Net 16 geworden, één van de betere Belgische jongeren op de 800 en 1500 meter, Ivo's afstanden... Ivo was mijn held. Niet alleen door zijn prestaties en die twee olympische medailles, maar vooral omwille van zijn immense persoonlijkheid. Ivo maakte zijn dromen waar. Sterker: hij voorspelde ze. Ivo was uniek en ineens was hij weg. Niet alleen voor mij. Voor een hele generatie jonge atleten, van wie velen hem adoreerden. Voor een groot gedeelte van de vaderlandse atletiekfanaten, van de sportliefhebbers in het algemeen. Er zijn heel wat huidige dertigers en veertigers naar hem genoemd, dat zegt genoeg."
"Ik moest dan ook geen twee keer nadenken toen Wilfried Meert me in 2002 vroeg tot de organisatie van de Memorial toe te treden om er samen voor te zorgen dat de meeting zichzelf zou blijven uitvinden en steeds straffer zou worden. Dat zijn we aan Ivo verplicht. Daar doet zijn doodsprentje - 40 jaar later nog steeds een stille getuige in de bovenste lade van mijn bureau - me dagelijks aan denken."
De getuigenissen in dit artikel komen uit het programmaboek van de 40ste AG Insurance Memorial Van Damme en uit de DVD '40 years Memorial Van Damme - A memorable story'.
<link internal-link internal link in current>Hier kan je de DVD bestellen >>
